Garip yine.

O kadar garip ki.
Düz yoLda giden hayatın çaprazLamasına gidebiLiyormuş bazen.
DüzeLmesini bekLesen de hep, çok bekLemen gerekiyormuş.
Hayatta hep tutunacağın bir daL oLmassa, oLmuyor.
Çok düşünüyorum.
Ama korkuyorum. Düşündükçe.
Evet.
Ben düşündükçe korkan bir insanım.
Aynaya bakamıyorum.
KaranLıkta tek kaLamıyorum.
Ne komik.
Kendi kendime zarar veriyorum. Ama neden öyLe düşünmüyor mantığım.?
Salakça saLakça.!
Böööööööğ.!
İsyan etmiycem.
Etmiyceeeeeeeeeem.!
Ve varya.
O kadar utanıyorum ki.
Geçen gün karşı komşumuzu ziyarete gittik.
Kimsenin eLini öpmeden içeri gittim.
Kardeşim arkamdan geLdi.
Evde oLan 10 tane yaşLı kadının 10'unun da eLinden öptü.
Kardeşim kadar oLamadım.
Görmediği şeyLere inanmayan kardeşim kadar.
O kadar güçLü ki.
Keşke oLabiLsem.
Keşke onun kadar oLabiLsem.
Ve keşke o da benim kadar yerinde rahat durabiLse.
Hiperaktif öküz.
Herşeye rağmen hayatta tutunabiLdiğim sayıLı daLLardan.
Ne kadar bu araLar yanıma geLip, ' sıkaçfiçyuuu ?' sorusuna verdiğim ' ne? ' cevabına hep aynı ' zöööööööööööönk niahaahahah hııııııııhahaaha ' yanıtı aLmaktan bıksamdaaaaaaaaa.!
oLum rahat dur. hayattan bezdirme beni.
Ömür törpüsüüüüüü.
diye bağıramasamda.
Seni seviyorum oğLuuuuum.
GideLim uzakLara kardeşim.
oLayı nereye çektim .p
SaygıLar efem.



wyverex.